Yitik bir çocukluk benimkisi...Soluk bir siluet...Yorgun bir yürek...

Resim netten alıntıdır.

Yine efkarlıyım bugün...

Kadere...Kendime...Hayata kırgınım...
Yorgunum...
Çoook yorgunum...
Hani anneler öpünce geçermiş ya tüm acılar,benim de öyle olsun istiyorum.Şefkat dolu bir el gelip saçlarımı okşasın ve geçecek bebeğim,bak ben yanındayım desin istiyorum...Ve maziden kalan tüm sızılarım uçuuup gitsin istiyorum...Yüreğim sızlıyor bilmiyorum,bilemiyorum nedenini.Yaşanmamış çok şey var hayata dair...
Çocukluğa dair...
Hayatın bir noktasında bitkisel hayattaymışım da sadece bedenen yaşamışım gibi geliyor...

Ruhum can çekişiyor çocukluğum gelince aklıma...
Burnumun direği sızlayıveriyor...

İnsan kendi kendisine üzülür mü hiç?
Kendi çocuk halini düşünüp,o, mini mini ama naçar,ama babasız, ama yapayalnız kıza ağlar mı?? Ağlıyorum işte!!

Sarıp sarmalayacak bir sıcaklık arayan o,minicik kıza ağlıyor şuan yüreğim!!...
Şefkat arayan...Sıcak bir tebessüme muhtaç olan....Kendisini sevsinler diye,o minicik bedeniyle bir ömür çırpınan küçük kıza...

Geçmişteki yalnızlığa mı ağlıyorum??Şuan sahip olduğum mutluluğa mı bilmiyorum??... Bizi böylesine sarıp sarmalayan bir babamızın olması mı babasızlığımı çağrıştırıyor?
Bilemiyorum...

Karşılıksız sevgi var mıdır.?

Vermeden alır mısın hayatta?...

Beni benden bile daha çok seven olmuş mudur çocukluğumda...??

Cevabı bilinmeyen sorularla,sorgulamalarla dolu hayat...

Yitik bir çocukluk benimkisi...
Soluk bir siluet...
Yorgun bir yürek...

Doldurulamayan bir yalnızlık gerisi...
...

Sanki hiç yaşamamışım gibi...

Kırgınım hayata...Maziye...Çocukluğa...

Yitiğim...
Hiçim adeta...

                                                                                                                  " Minty"

*******************************************************************************

Sıcacık yuvamda,en mutlu olduğum anda kalemime hücum etti kelimeler...

Alıkoyamadım yazmaktan kendimi...

İnsan,en büyük yalnızlıkları kalabalıklarda,

En büyük acıları en mutlu olduğu anlarda hisseder.@a

Oğlumun başını sevgiyle okşarken babası,

Ocakta çayımızın fokurdaması, 

Fırından çıkan kekin kokusu,

Yavrumuzun mutlulukla şakıması.............

Evi ev yapan,
insanı mutlu kılan herşeye sahipken,
sıcacık yuvamda böylesine mutluyken,

içimde çırpınan çocuktan,bugünüme sızan 
sessiz bir haykırıştı bu belkide......

(Pazar akşamı ailece,gelecek misafirlerimizi beklerken yazılan bir yazı...)