Çocuk olsam yeniden....
Birtek düștüğüm için acısa içim....
Ve kalbim,
Çok koștuğum zaman çarpsa sadece....
Tek telașım elimdeki rüzgar gülünü çevirmek olsa...
Salçalı ekmeği alıp elime, yine koștursam sokaklarda...
Düșünce, ellerimi çırparak kalksam...
Damlarda yine eskisi gibi, taklalar atsam...
Ahh zor geçen çocukluğum😢
Yine de özleniyorsun
....
Özlemlerim, yitiklerim, eksikliklerim...
Özendiklerim....
....
Gözümu her kapayıșımda ișten gelen babasına, özlemle sarılan çocukluk arkadașımı görürüm hep.
Kırmızı kaplı cikolatayı babasının elinden alırken ki, hissettiklerim..
Annesinin dizinde saçlarını okșatan arkadașıma imrenișlerim...
Saçlarının, annesinin parmaklarından akıșını izleyișlerim...
Biran önce geçsin, gitsin, bitsin dediğim 18li 20li yașlarım...
Dinmek bilmeyen gözyașlarım...
Ahh! Yarım kalmıșlıklıklarım!
Çocuğunun saçlarını okșayan anne kadar șefkatlisin Hayat...
Ve bir çocuğu ana babasız bırakacak kadar,
Zalim.....
@ö
1 yorum:
yaş ilerledikçe özlüyor insan çocukluğunu...
Yorum Gönder