Hayat veresiye verir mutlulukları...

Ne garipmiş yaşamak...
Hayata tutunmak ve hayatta kalmak...
İnsanlar hayattaki tutkuları ile ilgilenirken; hayat bize hayata nasıl tutunabilirsini öğretti evvela.
Çocuklaşamadan geçti gitti çocukluk,
İçimizde büyüyemeyen bir çocuk...

Mağrur ve silik...

Sonra haydi gençlik zamanı dedik...
Çocuk olmayı bile beceremedik..
Tam genç olalım dediğimiz anda gençliğimizi de ezdirdik...

Öylece kalakaldık işte...
Elimizde yalınızlık...
İçimizde doldurulumayan bir boşluk...

HAYAT İŞTE!!!

Acımasızlıklıklarla ödetir evvela ödenecek hesabı...
Yada
Veresiye verir mutlulukları...
Ve
Karakaplı deftere saklar,sonundaki hesabı....@

Bazen nedensiz dökülür kelimeler...

Tıpkı sonbaharda salınan yaprağın,rüzgara eyvallahının olmadığı gibi...

Bak yine akıyor zaman...

Ve yine yakalayamıyor yelkovan...

@

not:
01:21
bebeğim sessiz uykusunda...Yar;uyku için beklemekte yolumu...
Bense birkaç kelime daha serpiştirme telaşında...
Bak gece yarısını geçeli çok oldu...
Belli ki yine yürek doldu...

ilerdeki bana selamlar diyorum... 
Yüreğinden dökülenleri her dem yazabilmeni diliyorum..."mnmkmty"@