Yalnız Bir Yürek

Ah be miniğim böylesine çok mu yandı yüreğin?...Böylesine kan mı ağladı gözlerin?...

Bu kadar yalnız mıydı ellerin?...

Hiç tutan olmadı mı ellerinden küçüğüm?.Hiç sevenin olmadı mı senin?.

Rabbinden başka kanadın,koruyanın yok muydu söyle?...Hep mi yalnız yol aldın bu kahır denizinde....

Söyle miniciğim kavrulmadı mı için?.Doymadın mı ağlamaya hala?...Yaraların kabuk bağlamadı mı daha?...

Küllenmedi mi içini yakan ateş?...Nefrete dönüşmedi mi çektiğin çile?
Omuzlarına ağır gelmedi mi yükün söyle?...
Minicik kalbin nasır bağlamadı mı?Mink gözlerin senelerce ağlamadı mı?

................................

Mendilin şükrün oldu,bilirim.Gözyaşlarını her dem şükürle sildin...
Her sabah Rabbine güneşi senin için doğdursun diye yalvardın...

Yakarışın Rabbinden başkasına kul etmesin diyeydi.

Çünkü kula kul olmak,çok büyük bir çileydi....

...

Küçük bedene ne ağır bir yüktü yalnızlık...

Yüzmeyi bilmeyen birini okyanusun tam ortasına bırakmak gibi.

Lakin Rabbim öylesine büyük ki onun tek bir ol emriyle insanoğlu balık oluverir de çıkar karaya değil mi?

Okyanustan karaya kulaç sallamak zor elbet...
SEN;SENİ KARAYA ÇIKARANA ŞÜKRET...

Not:Resim netten alıntıdır.