21 Şubat 2011 Pazartesi

Annelik;Şefkat ve Sabır Gerektirir(bebeklerdeki çekmece karıştırma tutkusuna rağmen:)

 

Anne olduğunda insan;şefkati,sevgiyi ve sabrı birkez daha ekiveriyor yüreğine:)Anne kalbi,bir kez daha harmanlıyor merhamet tohumlarıyla yüreğini.Anne olunca,şefkatle yıkıyorsun hergün yüzünü.Sana muhtaç mini mini bir kalp avuçlarındayken,için bir kez daha sevgiyle dolup taşıyor...Ve iki minik göz,kendini sevgiyle sarmalayan bu yüzü,beynine kazımak istercesine bakıyor her defasında anneciğinin yüzüne:)

Evet,bebeklerin kendilerinden bile evvel tanımaya çalıştıkları varlıklardır annecikleri:)Uzun uzun bakışmaları,yüzünüzün her mm2'sini gözleriyle taramaları işte bu yüzdendir belkide.Bebek anneyi tanıdıktan sonra,ondan aldığı sevgi ve güven sayesinde kendini keşfetmeye başlar.İlk keşfettikleri yerler,gözlerinin hemen önünde duran,yumuk elleridir elbette.Bebekler uzunca bir süre,annelerinden aldıkları sevgiyle kendi uzuvlarını en ayrıntılı halleriyle incelemenin,keşfetmenin,öğrenmenin hazzını yaşarlar.Ve zamanı geldiğinde,size anlatamasalar bile,artık kendi farkındalıklarını tamamlamışlardır.

Bundan sonraki ilk hedef,elbetteki kendine en yakın yaşam alanı olan,kendi çevreleri olacaktır.Bebek için keyifli mi keyifli,anne için bir hayli zor bir süreç,işte tam da bu zamandan sonra başlamış demektir.Zor,lakin bebeğin gelişimi için oldukça gerekli bir süreçtir.Bu süreci atlamadan yaşaması,yaşayarak öğrenmesi gerekmektedir.

Ben de bu süreçten geçen ve çok şükür ki sabır gerektiren bu süreci bebeğimle paylaşabilen ve onun yanında olabilen şanslı annelerdenim.Benim için zorlu olsa da bu süreç;sabretmemi ve onun bu dönemi en sağlıklı bir şekilde tamamlayabilmesi için,ona yardımcı olmamı gerektirmekteydi.Ben,belki de birçok annenin aksine çekmeceleri,dolapları yasaklamayan,hatta oturup bebeğimle birlikte kurcalayan ve dağıtan bir anneyim.Bebeğimin güvenliğini sağladıktan sonra ona,çekmeceleri dolapları ve karıştırdığı tüm yerlerdeki nesneleri öğrenmesinin hazzını,fazalasıyla yaşattığıma inanıyorum.Bu nedenle ki bebeğim,bu süreci 1 ay gibi kısa bir sürede kolayca yaşadı ve bizim için bu süreç tamamen kapandı.

Zor olmadı mı?Evet benim için oldu.Ama onun için çooook keyifli bir dönemdi.İşimden ayrılıp onun yanında kalıyorsam,çekmeceleri yada onun dağıttığı kirlettiği yerleri toplamaktan, temizlemekten başka benim ne işim olabilirdi ki?Değil mi?İşte ben de tam bu şekilde düşündüm.Ve öyle yaptım:)


İnanın mutfağın ortasında soğan çekmecesini bile dağıtmasına izin verdim.Soğanın kabuklarını soymaktan yerlere saçmaktan vazgecinceye kadar bıkmadan,ona soğanı,patatesi,sarımsağı,şekillerini,kokularını,yerlerini tek tek tanıttım.Sonrasında elbette bana halı silmek,yer silmek,toplamak, bebeğimi yıkayıp temizlemek gibi bir hayli iş yükü çıkıyordu ama bebeğimin sağlıklı gelişimine olan katkısını düşündüğümde bu içimi rahatlatıyor,yorgunluğumu alıyordu.

Anne olarak 2 seçeneğiniz vardır bu dönemde:
***Ya,uzuuuunca bir süre bebeğinizi engelleyerek,kızarak,sindirerek,onun psikolojisini hiçe sayıp,rencide olmasını sağlayarak,hiç bir anlamı olmayan ve bitip tükenmeyen BOŞ Hayırlarla hem kendinizi hem bebeğinizi yorar yıpratırsınız,

***Ya da bu geçici durumu önce kendiniz kabullenir,bebeğinizin öğrenmesine,keşfetmesine,tanımasına yardımcı olarak,bu süreci;daha sağlıklı,daha kolay ve daha hızlı atlatmasına yardımcı olursunuz.
Tercih sizin...:)

Ben 2.seçeneği tercih eden bir anneyim.Ve bunun mutluluğunu yaşıyorum.Bebeğim bu keşif sürecinden sadece 1ay sonra,artık hiçbir çekmeceyi dağıtmıyor hiçbir dolabı karıştırmıyordu.Çünkü;kapalı ve göremediği tüm alanları birlikte tanıyıp,yerlerini birlikte öğrenmiştik:))

İşte bu nedenle,bebeğinizin keşif duygusuna ket vurmamınızı ve bebeğinize sınırlar çizmemenizi öneriyorum. 
Ona,"Hayır demeyin"demiyorum.Hayırlarınız mutlaka olmalı.Örneğin;ben,evin her alanını keşfetmesine izin vermeme rağmen,sadece bir dolap kapağını açmasına izin vermedim,vermiyorum da:)
İçinde çok önemli şeyler olduğundan değil,sadece kendi özgür alanlarının varlığını kabul ettiği gibi,benim yasaklarımın olduğu alanların varlığını da kabul ettirmekti amacım.Şuan,sadece izin vermediğim o dolabı merak ediyor inanın bana.Ve beni denemekten asla bıkmıyor:).Asla taviz vermiyorum elbette.Kapağı açsa bile benim "Hayır,o kapağı kapatmanı istiyorum" komutumun ardından,açtığı gibi tekrar kapatıyor benim yavrucuğum(kıyamam ben ona).Bunun gibi siz de ona hükmettiğinizi değişik şekillerde gösterebilirsiniz.Bu bir otorite yöntemidir.

Unutmayın bebekler sınırlarının olmasından hoşlanırlar.Bu onları güvende hissetirir aslında.Lakin dar bir alanda sınırlı kalmak da istemezler aynı zamanda.Bu nedenle sınırlarını,sınırlarınızı iyi belirlemelisiniz.Tüm bu sınırları,kuralları belirlerken şefkati,sevgiyi yüreğinizden ve tebessümü yüzünüzden eksik etmemelisiniz bebeğinize karşı elbette.

Herşeye rağmen bir annenin,bebeğinin yanında olması,büyüme aşamalarına tek tek şahit olabilmesi,onu her an koklayabilmesi,sarıp sarmalayabilmesi kadar güzel bir duygu yok sanırım.Allah'ım bu duygulardan,mahrum kalmak zorunda kalan tüm annelere yardım etsin.Anne olunca anlıyor ki insan,bir anneye verilebilecek en büyük ceza onun bebeğinden uzaklaştırılması,bebeğinin elinden alınması.Allahım böylesi acıları yaşayan annelere mükafat olarak cenneti versin dilerim.Ve tüm annelere bebeklerini bağışlasın Yüce Mevlam.Hiç bir bebeği de,anne kokusundan mahrum bırakmasın inşallah...
"Minti"
 
 Not:Annelik adına,bebek gelişiminin zorlu,gerekli ve zorunlu aşamalarından"bebeklerdeki karıştırma tutkusu" adına yüreğimden dökülenler,tamamen bana ait duygu ve düşüncelerdir.
Alıntılara yer vermiyorum bloğumda/kendi dünyamda:).Verecek olsam dahi mutlaka"alıntıdır"ibaresi kullanıyorum.
Bunu özellikle belirtmek istiyorum.
Annelere mintiden sevgiler gönderiyorum.

Hadi birkere daha koklayın yavrularınızı doya doya.
Geç olmadan,onlar henüz büyümemişken,bir nefes kadar size yakınken bir kere daha,doyadoya kanakana göseterin sevginizi yavrularınıza.
Mintiden bu defalıkta bu kadar.
Yüreğinizden sabrı,şefkati ve merhameti hiiiç eksik etmeyin inşallah.
Esen Kalın...

35 yorum:

memolininannesi dedi ki...

ne guzel ozetlemıssınız yasadıklarını bırlıkte....
her zaman bu kadar sabırlı olamıyorum ama kesınlıkle annelık fedakarlık sabır ve sefkat demek

Unknown dedi ki...

dediklerine katılıyorum bizdede buzdolabı dışında bir çok yeri beraber karıştık ve sonra gerçekten bakma gereği bile duymuyor.ki beni tanısan ben evin salonunu temizlememek için gün içinde önünden bile geçmeyen ben şimdi hergün istinasız ev süpüyorum oda arkamda vuuhhhh diye geliyor.çok değişiyor insan çok evladı için,onun mutlu olması için
düşüncelerine katılıyorum arkadaşım:)

kalpkurabiye dedi ki...

tanıdığımm enn şeker annelerdensin Alevciğimm:))
hep böyle ol:)
bana da örneksin:)

Sevil Şahin dedi ki...

canımsın çok tatlı bir annesin sen ..
oglun senin gibi bir annesi olduğu için çok ama çok gurur duyacak ben buna eminim.
bende Allah kısmet ederse haziranda işten ayrılacağım ve devamlı kızımla olacağım onsuz geçirdiğim 6 yılın tadını çıkaracağım
canım benim sağlıcakla güzel yavrunla kal

Damak Tadı dedi ki...

Aynen minticiğim..))

Bulbulunyeri dedi ki...

Tatlım,
ne güzel bir annesin sen öyle. Ne güzel çözmüşsün sorunlarını. Aynen dediğin gibi merakını giderdiğin için artık onlara(dolaplara)tekrar geri dönmesine gerek kalmayacak, sürekli denediği dolap sayesinde de bazı şeylerin yapılmaması gerektiğini öğrenecek. Kutluyorum canım, üşenmeden sadece kuzucuğun daha iyi, daha sağlıklı olması için gösterdiğin çabayı.
Sevgiyle kal.

yemekbiraşk dedi ki...

alevcim çok güzel anlatmışsın.. eh her zaman hoşgörüde olmuyor yani bütün ev birbirine girince bazen burunlardan bile duman çıkabiliyor hele sen o çocukları bi ikile :) ne demek istediğimi ozaman daha iyi anlatabilirim:))
sağlıkla, mutlulukla canım

Bir Dilim Düş dedi ki...

Minticiğim harika bir yazı olmuş çk içten çok özetle açıklamış yaşananları ve yapılması gerekenleri bebişim olunca senden bayağı bilgi alacağım sanırım ama önce hamile kalmayı başarayım da :)))

Sevgiler,
Evren

aslı dedi ki...

şimdi o enseyi ısırırım :)maşallah!

Nil dedi ki...

Keşke benim de yüreğim bu kadar geniş olsa. kuzun çok şanslı

Unknown dedi ki...

Minticiğim,oğlunun büyümesini evde kalarak şahit olma şansını yakalmış nadır annelerdensin.Bu şansı sonuna kadar degerlendirdiğin belli oluyor oğlun çok şamslı.Bebeklerimiz büyüdükçe meraklarıda büyüyor onları rahat ve kesin Hayırların olmadığı ortamalrda büyütmek taraftarı oldum herzaman.Bebişinle birlike güzel günler diliyorum.

marifet ellerimizde dedi ki...

canım arkadasım ne guzel yazmıssın ellerine gonlune saglık.keske herzaman anlayıslı ve sabırlı kalabılsek ..bazen sınırlarda gezınıyorum .dördü yiyor bitiriyor beni.dua et canım çok zorluyorlar bazen .ama uyurkennn uyudukları anda meleklikleri çıkıyor ortaya:)
allah başımızdan tatlı yaramazlarımızı eksik etmesin..

çeşnici Handan dedi ki...

Ne kadar şanslı bebeğin var ki senin gibi anlayışlı ve sabırlı bir annesi var. Tüm anneler keşke bu kadar anlayışlı ve sabırlı olabilseler.

Safran dedi ki...

Duygularima tercüman olmussun Alevcigim... Benim küçük cadi henüz 5 aylik ama abisine ve bize kök söktürecek gibi bakalim:))) öpüyorum ikinizi de...

mmm dedi ki...

Maşallah miniğe. Bendede bir tane var. Bi dönem kıyafetleri karıştırmaya bayılıyordu.

kelebeklisaniyeler dedi ki...

Cok güzel anlatmissin arkadasim,zevkle okudum...annelik bu olsa gerek darisi basima:))annelik sabir,sevgi ve sefkat gerektirir bunlar da sende var seni tebrik ediyorum çok güzel bir annesin...bende olsaydim ikinci seçenegi seçerdim bize ögretilen de budur meslegimde de annelere ayni bilgileri veriyorum,minigi de öpüyorum.

Mehlika Yıldırım dedi ki...

Bu yazdıkların harika şeyler canım, henüz evli değilim ancak Allah kısmet eder de ö günleri görür ve bir bebeğim olursa bu söylediklerin kulağıma öyle bir küpe oldu ki sana çok teşekkür ederim =) bu arada blogumda hediye çekilişim var ilgilenirsen beklerim, sevgiler

muhabbetsofrasi dedi ki...

ne de güzel karıştırıp altını üstüne getirirler ama dimi :))

Nilgün dedi ki...

Canım ne güzel anlatmışsın. Oğlun senin gibi düşünen bir annesi olduğu için şanslı. Allah kısmet ederse bu davranışların sana güzel bir şekilde geri dönecek. Ne verirsen onu alıyorsun. Bu günlerin kıymetini bil her anını sindire sindire yaşa çünkü çok çabuk büyüyorlar. Sağlık ve sevgiyle..

abide dedi ki...

Canım anneliği çok güzel anlatmışsın.Anneliğin ne kadar sabır gerektirdigini, ne kadar zor bir zanaat olduğunu çok güzel anlatmışsın.Anne olduktan sonra annelerimizin değerini çok daha iyi anlar olduk.Sen şanslı anneler grubundansın ne güzel yavrunu kendin büyütüyorsun her anını doya doya yaşıyorsun.Ben senin gibi sabırlı olamıyorum bazen sesimi yükseltiyorum kızıma ama sonrasında çoook pişman oluyorum :( Maşallah oğluşun çok şeker :) Kocaman öptük sizi :)

Unknown dedi ki...

Çok güzel anlatmışsın arkadaşımmm...Bu güzel yazının üstüne ne söylenebilir ki ?

Adsız dedi ki...

canım benim çok tatlı... :))

bu arada herkesi ve blog sahibesinide bloğuma beklerim..

http://sutlugofret.blogspot.com/

Unknown dedi ki...

Canııııım bende bana küstü galiba hiç ziyaretime gelmiyor diye üzülüyordum.Yorumunu görünce inan çok sevindim.

Her zamanki gibi gönlünden geçenleri yazıya öyle güzel dökmüşsünki hayranlıkla okudum.

Yüreğine sağlık güzel arkadaşım.

Çok öpüyorum.

Sihem Tachouli / Yaşam Stil dedi ki...

Ne güzel dile getirmişsin, annelik işte bu güçlü ve fedakar yönleriyle şimdilik benim gözümü korkutuyor, ama anne olan her arkadaşım da keşke daha önce olsaymışım ne büyük mutluluk sen de gecikme diyorlar :)

Unknown dedi ki...

Canım makinanın markasını sormuşsun,unuttum yazmayı canon d90slr...
Öpüyorum.

bininci tekil şahıs dedi ki...

ben kismet olur da bir gun anne olursam, ufakligin evi-cekmeceyi dagitmasindan hic rahatsiz olmazmisim gibi geliyor. e zaten ben daginigin onde gideniyim, evimiz zaten hep daginik.. hayatimda bi sey degismeyecegi icin kizmam da:)))

Seni ufakligin da soyle karsidan cekilmis yuzu gozu ortada resmi yok mu, onlari koysaydin ya:)

kiraz çiçegi dedi ki...

görevlerin en kutsalını,dişinizle kanınızla sevginizle yapıyorsunuz. emekleriniz ödenmez:)sevgiler...

Aynur (Küçük Hala) dedi ki...

seviyorum özellikle çocuklarla ilgili olan herşeyi
keyif veriyor bana onları izlemek seyretmek

bir ödül paylaşmak isterim kabul edersen :)

sevgiyle...

anneanneninemekleri dedi ki...

Ne güzel anlatmışsın ,insan anneyken o kadar da sabırlı olamıyor bazen işler,sorumluluklar öne çıkabiliyor.Ben anneanneyim ve artık daha sabırlıyım,insan tecrübeleriyle daha kolay anlıyor ve yolunu kendi çizebiliyor.Bu yol genelde de doğru oluyor.Her birey kendine özeldir kitaplarla sınırlı kalmamak lazım.Çocuklarımız bizim için çok özel ,onları hayata hazırlarken onurlarını kırmadan saygı ve sevgi duygusunuda vererek yetiştirmeli.İnanın çok küçükken bile sizi anlıyabiliyorlar.Sizde yavrunuzu güle güle büyütün,sevgiler

Özlem Avcı-mutfaktayimm dedi ki...

Canım çok güzel şeyler paylaşmışsın. Bende çok sabırlı annelerden değilim malesef. Aslında yazdıkların gibi rahat bırakmış olsak belki huylarından kendiliğinden vazgeçecekler. O anda bunların geçici bir dönem olduğunu unutuyor insan. Miniklerimize Allah sağlık, mutluluk versin. Öpüyorum...

Deniz dedi ki...

ufaklığı (5 aylık!) şimdi uyuttum ve hemencecik özledim:) özellikle benim gibi yeni anneler için mükemmel bir tüyoydu bu:)) bu bloglar sayesinde o kadar güzel ve aklı ,ruhu,kalbi zengin kadınlar tanıdım ki,hiç abartmıyorum daha önce neden bloglarla tanışmadım diye epeyce hayıflandım..sizi okuduğum için de çok mutlu oldum sevgili Minti.

yaşasın canım ülkemin gönlü güzel kadınları!:))sevgilerimle,Allaha emanet olun..

Meyra dedi ki...

canımcım ben çok sabırsızım korkuyorumki anne olduğumda böyle davranırsam çocukcağız illallah eder benden:) annem hep Allah sabrını verir diyo..senin sabrınıda anneliğinide seviyorum güzel anne:))

Tatlı Mutfağım dedi ki...

canım maşallah barekallah ne güzel bir annesin. oğluş çok şanslı:) böyle bilinçli anneler oldukça inş. yarınlarımızda güzel ellere teslim olacaktır diye düşünüyorum:)

Hatice Büşranında karıştıramadığı dolaplar var onları çok merak ediyor. Günlük yemek takımı, kahvaltı setimi ve yemek takımımın bazı parçalarınıda kırdı bu vesileyle:) Sağlık olsun yeterki. sağlığım el verse bende çok isterdim kızımla her yeri karıştırmayı. Büyüklere ters geliyor böyle şeyler mecbur kısıtlanıyor o yüzden bizimki:(

Adem Güneş'te kitabında buna değinmiş. çocuklara eşya bekçiliği yapmayın, özgürlüklerini engellemeyin demiş. o zamana kadar bende çekmeceleri dağıtmasın diye dikkatini farklı yerlere çekmeye çalışıyordumfalan meğer buda en tehlikeli şeymiş çocukta dikkat eksikliğine sebep oluyormuş. o zaman bundan vazgeçmiştim ama bu seferde ikinci bize sürpriz yapınca artık Allah a emanet.

Annelik gerçekten sabır istiyor:)

bu postun altındaki şu mantıtan tabak tabak yiyesim vaaaaaaar:))

berkay dedi ki...

YÜREĞİ SEVGİYLE DOLU SEVGİLİ ARKADAŞLARIM.ÇOOOK ESKİ BU YAZIMI BU SABAH TEKRAR OKUYUNCA BİR KEZ DAHA BEĞENDİM.VE SİZİN YORUMLARINIZI CEVAPSIZ BIRAKTIĞIMI GÖRÜNCE AZICIK UTANDIM.teşekkürler ediyorum her birinize ayrı ayrı.benim için çok keyifli bir dönemdi.sizlere de güzel yorumlarınız için tek tek teşekkür ediyorum.

mintinin dünyası dedi ki...

güzel yorumlarınız için tek tek teşekkür ediyorum hepinize.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...